Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Duo Reges: constructio interrete. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum.

Si enim ad populum me vocas, eum.

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Tum ille: Ain tandem? Maximus dolor, inquit, brevis est. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Ea possunt paria non esse.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Bonum incolumis acies: misera caecitas. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.

Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Eademne, quae restincta siti? Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.

Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?

De hominibus dici non necesse est. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Id enim natura desiderat.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Non laboro, inquit, de nomine. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Memini me adesse P. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Tubulo putas dicere? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Proclivi currit oratio. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Simus igitur contenti his. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Respondeat totidem verbis. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Ut aliquid scire se gaudeant? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Sed quae tandem ista ratio est?