Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Videsne, ut haec concinant? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Duo Reges: constructio interrete.
Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Comprehensum, quod cognitum non habet? Nam de isto magna dissensio est. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Pollicetur certe. Si longus, levis dictata sunt. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Quid ad utilitatem tantae pecuniae? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. In schola desinis. Illi enim inter se dissentiunt. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Cur, nisi quod turpis oratio est? Nulla erit controversia. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ad eos igitur converte te, quaeso. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Urgent tamen et nihil remittunt. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.
Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Praeclare hoc quidem.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quonam modo? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine;
Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Qui convenit? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Pauca mutat vel plura sane; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Hic ambiguo ludimur. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Nam de isto magna dissensio est. Confecta res esset. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?
Confecta res esset. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Graece donan, Latine voluptatem vocant.