Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Duo Reges: constructio interrete. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Non laboro, inquit, de nomine.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Restatis igitur vos; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. An potest cupiditas finiri? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Facillimum id quidem est, inquam. Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant?

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? At iam decimum annum in spelunca iacet. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Sed nimis multa. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quippe: habes enim a rhetoribus;

Nulla erit controversia. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hoc non est positum in nostra actione. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Verum hoc idem saepe faciamus. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;