Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Facillimum id quidem est, inquam. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nos cum te, M. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quod iam a me expectare noli. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Utram tandem linguam nescio? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. At enim hic etiam dolore. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Murenam te accusante defenderem. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L.

Quis istud possit, inquit, negare? Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Duo Reges: constructio interrete. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Cur, nisi quod turpis oratio est? Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sed quid sentiat, non videtis.

Beatus sibi videtur esse moriens. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Itaque contra est, ac dicitis; Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Negare non possum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quis Aristidem non mortuum diligit?

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Bonum liberi: misera orbitas. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quod cum dixissent, ille contra. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.